Donderdag 28 oktober

Door: Susan

Blijf op de hoogte en volg

28 Oktober 2004 | Suriname, Paramaribo

---

28 Oktober 2004 - 20:09

Maria:

Hoi Susan,
Wat vervelend zo'n dag. Jammer dat je je verhaal niet kwijt kunt bij de leerkracht waarbij je stage loopt. Als ik het zo lees, denk ik dat je begaan bent met de kinderen. Een fijne juf dus!
Veel plezier op het feest.
Tante Dien leest met plezier jouw verhalen. Het gaat al veel beter met haar. Met het looprekje kan ze nu weer door het huis lopen.
Groetjes, Maria

---

28 Oktober 2004 - 20:18

Fieke En Chris:

Lieve susan, het is steeds weer genieten, die verhalen van jouw en ook die reacties daarop. Leuk dat je dingen onderneemt met de mensen van het land. Daar kunt je het meest mee beleven! We kijken er wel van op dat je op jacht gaat. Maar het zijn allemaal manieren om met land kennis te maken. Als je maar geen bok gaat schieten..... Wij genieten ondertussen van onze laatste avond met om in les sables. Jeroen en Carolien komen hier dadelijk eten. Wij hoeven niet meer te eten want we hadden vanmiddag bij de buren gegeten, die hebben ons echt een royaal frans diner voorgeschoteld met alles eropo en eraan. Drie uur tafelen.We zijn met oma naar hemeertjes boven alpe huez gegaan en hebben gewandeld boven villard notre dame. Daar hebben we nog een wild zwijn gezien....maar gelukkig geen jager in de buurt....
We horen wel wat Rahana en jij allemaal bekokstoven.

Veel liefs,

Fieke en Chris

---

28 Oktober 2004 - 22:02

Harry:

Lieve Susan,
Als ik het zo lees probeer je aan te sluiten bij de leerlingen en hen te stimuleren in wat wel lukt.. Het is niet gemakkelijk, maar je dyrft te handelen en initiatief te nemen. In mijn ogen ben je een goede juf. Het is en blijft een boeiend vind ik om in zo'n situatie te mogen leren. Vooral ook als je nog geconfronteerd wordt met een kind, dat misbruikt is. Ik maak er uit op, dat het kind je in vertrouwen genomen heeft. Ik vind dit wel bijzonder en daardoor een compliment voor jou, dat hij het met jou durft te delen.

Volgens mij is het Nederlands een tweede taal voor jouw leerlingen en spreken ze thuis een ander hun moedertaal (maleis, chinees, een afrkaanse taal of Surinaams (?) enz. Daarom lijkt het me voor die kinderen niet gemakkelijk om alles in het Nederlands te moeten doen.Het vergt veel energie van hen denk ik meer dan we ons dit realiseren. Je zou dit ook eens met teamleden kunnen bespreken hoe zij het zien,

Susan, ik hoop dat het een gezellig verjaarsfeest is geweest.

Ik wens je ee goed weekend.

hartelijke groeten
harry

Hoe verloopt een les als de leerkracht zelf les geeft?

---

28 Oktober 2004 - 22:02

Harry:

Lieve Susan,
Als ik het zo lees probeer je aan te sluiten bij de leerlingen en hen te stimuleren in wat wel lukt.. Het is niet gemakkelijk, maar je dyrft te handelen en initiatief te nemen. In mijn ogen ben je een goede juf. Het is en blijft een boeiend vind ik om in zo'n situatie te mogen leren. Vooral ook als je nog geconfronteerd wordt met een kind, dat misbruikt is. Ik maak er uit op, dat het kind je in vertrouwen genomen heeft. Ik vind dit wel bijzonder en daardoor een compliment voor jou, dat hij het met jou durft te delen.

Volgens mij is het Nederlands een tweede taal voor jouw leerlingen en spreken ze thuis een ander hun moedertaal (maleis, chinees, een afrkaanse taal of Surinaams (?) enz. Daarom lijkt het me voor die kinderen niet gemakkelijk om alles in het Nederlands te moeten doen.Het vergt veel energie van hen denk ik meer dan we ons dit realiseren. Je zou dit ook eens met teamleden kunnen bespreken hoe zij het zien,

Susan, ik hoop dat het een gezellig verjaarsfeest is geweest.

Ik wens je ee goed weekend.

hartelijke groeten
harry

Hoe verloopt een les als de leerkracht zelf les geeft?

---

28 Oktober 2004 - 22:17

Harry:

Als ik mijn bericht typ heb ik nooit een goed overzicht hoe het een en ander goed overkomt.

Nu heb ik het bericht zelfs twee gestuurd.

Ik denk, dat ik "een klein beetje" op je leerlingen lijk...maar dan hoe te schrijven in "computer-taal".

---

29 Oktober 2004 - 08:27

Lilian:

lieve susan,

we genieten van de verslagen van al je ervaringen. volgens mij zijn ze al geschikt voor publicatie in een tijdschrift, want je maakt veel meer mee dan de gebruikelijke dagboekverslagen die daarin te lezen staan. wat vliegt de tijd, het tweede weekend aldaar staat alweer voor de deur. afgelopen woensdag heb ik nog met mark geverfd en volgende week wordt deze klus afgemaakt (de gang en halletje boven).
veel succes verder en alvast een fijn weekend,
groetjes lilian & paul

---

29 Oktober 2004 - 08:50

Mark:

Lieve Suus, Je kan vanaf vandaag meer foto's erop zetten.. De vorige heb ik al voor je erop geplaatst.
}Laat de foto's maar komen!!! liefs, Mark

---

31 Oktober 2004 - 10:44

Fieke:

Ik vond deze info op internet, ik vond het wel leuk om te lezen.

SURINAME

's lands wijs, 's lands eer
Een typisch Surinaams advies is no span, maak je niet druk.
Hiermee reageert men op het jachtige gedrag van toeristen en op soms erg snel geuite verontwaardiging. Probeer u zo'n no span gedrag eigen te maken, in ieder geval voor zoland u in Suriname bent, want meestal leidt verongelijkt gedrag er alleen maar toe dat de Surinamer zijn schouders ophaalt en wegloopt, of lacht om uw boosheid.
weer zo'n toerist
locals herkennen vakantiegangers uit Nederland in één oogopslag aan hun kleding, kapsel en gebaren. Bovendien stuiven ze door e straten in een tempo dat wel twee keer zo hoog ligt als de gebruikelijke tropentred, en lopen ze bij voorkeur in de zon. Hoe meer u opvalt als toerist, hoe vaker u aangesproken zult worden door bedelaars, geldwisselaars, hosselaars die iets willen verkopen, en taxichauffeurs die u willen verleiden tot een ritje. Diensten of giften weigeren is geen probleem, als dat met enig respect gebeurd. Wie 'arrogant' overkomt, krijgt al gauw een grote mond.

Toeristen die zich sjofel kleden kunnen rekenen op meewarige blikken. In de stad rondlopen in sportbroekje, teenslippers en T-shirt ziet men als een teken van armoede en verval. Mensen die 'uitgaan' kleden zich over het algemeen zorgvuldig en netjes. Kleding moet schoon, heel en liefst gestreken zijn; zelfs in spijkerbroeken perst men graag een vouw.
Bij een zakelijke bespreking verwacht men u in pantalon en met een gestreken overhemd.
bediening
wie gewend is aan Nederlandse service zal af en toe een opkomende irritatie weg moeten slikken, want in Suriname is de klant geen koning, en niet eens een prins. In sommige winkels volgt het personeel u nauwgezet op de voet, terwijl op andere plaatsen het verkopend en bedienend personeel opvallend onopmerkzaam is, alsof u onzichtbaar bent. Men verklaart deze houding wel uit de slaventijd, sinds Keti Koti in 1863 hoeft niemand meer een ander op haar of zijn wenken te bedienen. Hier bovenop kwam nog eens het bakra-basi-a-kaba gevoel (het is gedaan met de Europese bazen), na de militaire machtsovername van 1980. Vooral witte toeristen en Eurosurinamers zullen af en toe het gevoel krijgen dat het een gunst is dat ze iets mogen bestellen of geld wisselen.
Tegelijkertijd hoort u misschien andere klanten kortaf hun wensen uiten: 'een brood', 'geef me een roti'. Dergelijke kreten zijn letterlijk uit het Sranan vertaald en schijnen uit de koloniale periode overgenomen te zijn van de bakra bazen, die geen vragen stelden maar orders gaven.

Het zal u zeker gebeuren dat u iemand voor ziet gaan die nog niet aan de beurt was. Dit fenomeen hoort bij het Surinaamse regelen (ritselen), het inzetten van familie, vrienden en zelfs vage kennissen om een voorkeursbehandeling te krijgen. Iedereen is hierop ingesteld, ook hier geldt: no span!


kopen en betalen
In Suriname is het geen gewoonte te onderhandelen over prijzen in winkels
of op de markt. Verkopers reageren vaak verontwaardigd als een rijke toerist
en dat is iedere buitenlander, probeert af te dingen.
Vanwege de koersschommelingen zijn veel artikelen ongeprijsd. Duurdere spullen dragen soms een prijskaartje in dollars of Ennef. In andere gevallen lezen verkopers de dagprijs af op een computeruitdraai of ze rekenen het bedrag in Surinaamse guldens snel uit op een rekenmachientje. Een prijsdaling vertalen winkeliers soms een een 'korting' op hun waar.

Het afrekenen van de eenvoudigste koopwaar is vaak een hele ceremonie. U meldt uw aanschaf aan een winkelbediende op de afdeling. Deze schrijft een bonnetje uit, loopt naar de winkelchef om het te laten paraferen en brengt de bon terug. Daarmee rekent u af aan de kassa, terwijl de winkelbediende met uw aankoop naar de inpakafdeling naast de kassa loopt. Op vertoon van de kassabon, die voor de zekerheid nog eens gestempeld of geparafeerd wordt, krijgt u uw spullen.
Marktkooplui spreken volwassenen graag aan met oom en tante (of zelfs mammie en pappie), en wanneer u grijsharig bent schromen ze niet om u tot opa of oma te bevorderen.

op bezoek
Surinamers hebben een reputatie hoog te houden als gastvrij volk. Wanneer u zich openstelt voor contacten wordt u al gauw bij mensen thuis uitgenodigd, zeker als ze een feest geven. Het 'kom eens langs' is altijd gemeend en betekent bezoek me als je tijd en zin hebt, ik ben er altijd.
Een afspraak is overbodig. Niemand vindt het onbeleefd als een bezoeker onaangekondigd voor de deur staat en ook nog eigen kennissen meeneemt.

tijd
U bent zeker een welkome gast als u rekening houdt met enkele gewoonten.
Zo vertraagt het levenstempo aan het begin van de middag, op het heetst van de dag. De straten zijn dan praktisch leeg. Wie niet hoeft te werken, rust uit of doet een middagdutje. Telefoneer en bezoek particulieren dus liever niet onverwachts tussen 13 en 16 uur. Bellen in de avond kan tot 10 uur. Om elf uur is iedereen naar bed, behalve wanneer het feest is. Blijf als gast niet plakken; uw gastheer en gastvrouw zullen u weliswaar fatsoenshalve gezelschap houden, maar als u weg bent zullen ze klagen over de tijd. Zij moeten om zes uur weer op en u waarschijnlijk niet.
Weinig huizen hebben een bel. Bezoekers melden zich door aan de poort te rammelen of 'klopklop' te roepen. Meestal lopen er waakhonden op het terrein die flink tekeer kunnen gaan en ook echt bijten als u te dicht in de buurt komt. Wacht daarom aan de poort tot de bewoner u ophaalt.
Huisdieren komen niet in huis. Poezen zijn in de eerste plaats muizenvangers en niet gewend aan knuffelpartijen. Mocht u gebeten of gekrabd worden, ontsmet in ieder geval de wond of haal een tetanusprik bij de huisarts, tenzij u voor vertrek in Nederland een DTP-cocktail hebt gehad.
begroeting
de normale begroeting is een handdruk. Heel goede vrienden, ook mannen onder elkaar, geven elkaar een brasa (omhelzing). Inmiddels heeft het Nederlandse drievoudig kussen ook voorzichtig zijn weg gevonden.
De vraag: 'hoe gaat het?' is slechts een begroetingsritueel. Men verwacht geen uitvoerige uitleg over kwaaltjes of andere persoonlijke sores. Het standaard antwoord: 'het gaat goed' voldoet voorlopig.
In het binnenland vraagt men bezoekers vaak 'wanneer gaat u weg?'. Dit is geen ongastvrije hint maar een manier om te informeren naar hoeveel tijd u hebt en moet worden verstaan als: 'u blijft toch nog wel even?'

Kinderen noemen volwassenen zelden bij hun voornaam. Om formeel gedoe met meneren en mevrouwen te omzeilen bevorderen ouders hun gasten, afhankelijk van hun leeftijd, al gauw tot oom, tante, opa, oma, neef of nicht van hun kroost. En wees niet verbaasd als u al bij de tweede ontmoeting wordt voorgesteld als vriend. Surinamers maken weinig onderscheid tussen vrienden en kennissen.
kleding
binnenshuis draagt iedereen huiskleren: korte broeken, T-shirts en eenvoudige jurkjes. De meeste mensen lopen in huis op blote voeten terwijl ze teenslippers dragen op het erf en schoenen reserveren voor op straat. Ga niet met straatschoenen de kamer in als de bewoners zelf op blote voeten of teenslippers lopen. Uit beleefdheid zal men u bezweren dat u uw schoenen aan kunt houden, maar het op prijs stellen als u ze stelt bij het rijtje schoenen voor de deur.
ongeschreven regeltjes
Surinamers mogen dan gastvrij zijn, ze ergeren zich als bezoekers de ongeschreven omgangsregels overtreden. Onder elkaar klagen ze hierover, zonder het tegen u te zeggen. Hoogstens merkt u dat anderen elkaar veelbetekenend aankijken. Alleen wie het erg bont maakt zal men mijden.
Over het algemeen wordt afwijkend gedrag een witte Nederlander nog wel vergeven; die weet niet beter. Surinaamse Nederlanders hebben het moeilijker, want ze bewijzen dan eens te meer dat ze een blakra-blakra (zwarte Nederlander) zijn, wat hun verdraaide tong (Nederlands accent) al lang verraden heeft.

U kunt natuurlijk vinden dat men maar moet accepteren dat u andere gewoonten hebt. Wie cultureel gevoeliger is, kan de volgende adviezen in het achterhoofd houden:
* vraag niet teveel. Het kan gebeuren dat u een kennis intiem hebt zien dansen met een jonge vrouw. Dat is niet per definitie zijn echtgenote. Soms gaan getrouwde mannen uit met een 'buitenvrouw' die ze aan anderen voorstellen als 'mijn nichtje uit de provincie'.
* ga nooit op een tafel of een bureau zitten, dat vindt men uiterst onsmakelijk
* geef geen zeep kado, de ontvanger kan dat opvatten als een hint dat hij of zij stinkt. Hoewel, tegenwoordig zijn alle kadootjes welkom.
* open binnenshuis geen paraplu. Sommige mensen zijn bang dat zoiets de bewoners van het huis ongeluk brengt.
* iemand een schaar of mes aanreiken met de scherpe punt naar voren kan opgevat worden als agressie of een teken dat u de banden met de ontvanger wilt doorsnijden.
* leg een kadootje ingepakt weg en bedank de gever. Wie het meteen uitpakt gaat door voor gierig (inhalig).
* intiem gedrag in het openbaar brengt anderen in verlegenheid (al wordt er op dansfeesten flink wat afgeslepen) en knuffelen en zoenen doe je thuis, zonder publiek.
* openlijke uitingen van homosexualiteit zijn taboe, vooral voor mannen
* vrijpostig (brutaal) gedrag, zoals ongevraagd commentaar geven of iemand tegenspreken, vinden Surinamers vooral van jongeren onacceptabel

---

31 Oktober 2004 - 20:41

Carla En Geert:

Lieve susan,
Het is ontzettend leuk om zo rechtstreeks jouw avonturen mee te mogen maken. En ook alle reacties erop! Wat goed dat je zo veel onderneemt met de mensen die daar wonen. En heel begrijpelijk dat je erg moet wennen om in zo'n andere cultuur les te geven! De kinderen zijn anders, doen anders. hebben veel minder lesmateriaal. Wat een luxe hebben wij hier in Nederland, dat wordt zo weer eens heel erg duidelijk.
Hier gaat alles zijn gangetje. Joeri zit sinds twee maanden in de brugklas en heeft het prima naar zijn zin. Maar hij moet wel wennen aan huiswerk maken. Dat is niet bepaald zijn hobby. Jolijn heeft haar leventje goed georganiseerd en wordt erg zelfstandig. Ze doet het prima. Volgend weekend gaan we naar Terschelling. Chris gaat mee. Geert en Chris gaan daar de halve marathon lopen. Ikzelf heb vorige week besloten niet me te lopen. Ik (Carla) heb nog steeds wat naweeén van het ongeluk dat ik heb gehad. Het is nog wat te hoog gegrepen. Maar aanmoedigen is ook heel leuk en Terschelling is prachtig.

Tot volgend bericht!

Carla en Geert

---

01 November 2004 - 17:02

Janna ( Zus Van Loes):

He susan, ooh wat klinkt het fantastisch allemaal. Op dit moment ben ik ook bezig met het regelen op school om stage te gaan lopen in Paramaribo en idd op de pabo weten ze er niet veel vanaf. Mijn vraag aan jou is of het tot nu toe een aanrader is , volgens mij wel al moet je heel erg wennen aan het onderwijssysteem. Als je nu misschien wat tips heb wat betreft scholen en woningen dan hoor ik het graag .
Heel veel plezier nog
groetjes JAnna